آتش

 

یکی از سرودهای ستایشی که مغان در برابر آتش فروزان می‌خواندند، بخشی از کرده نخست هفتن‌یشت بوده:

ای هستی‌بخش دانای بی‌همتا،

ما در برابر این آتش که پرتویی از نور توست به نماز و نیایش تو می‌پردازیم

و اقرار می‌کنیم که وامدار و سپاسگزار همه‌ی بخشش‌های تو هستیم

و به‌وسیله‌ی نیک‌اندیشی و نیک‌گفتاری و نیک‌کرداری، نزدیک شدن به تو را خواستاریم…