کارل پوپر:

«در میان همه آرمان‌های سیاسی، آن که ادعای خوشبخت کردن جامعه بشری را دارد، از همه خطرناک‌تر است.

تلاش برای برپایی بهشت بر روی زمین، همیشه به جهنم راه برده‌است.

کسانی که می‌پندارند، قادرند بشریت را سعادتمند کنند، انسان‌های خطرناکی هستند.

اساساً رؤیای ساختن بهشت بر روی زمین، رؤیای خطرناکی است، چراکه پس از مدتی باور می‌کنند که حق دارند، تعداد بی‌شماری انسان شرور را از میان بردارند، تا دیگران را به اصطلاح سعادتمند کنند.»

«این نظریه که حقیقت آشکار است یعنی هر کس خواستار دیدن آن باشد می‌تواند آنرا ببیند، تقریباً اساس و شالوده هر گونه تعصب و خشکه مقدسی بوده است.»

«اگر بنا باشد تمدن ما به هستی ادامه دهد، باید عادت به دم فرو بستن و سر فرود آوردن در برابر مردان بزرگ را از خویشتن دور کنیم. مردان بزرگ خطاهای بزرگ مرتکب می‌شوند.».

«آن نوع معرفت که جان دیگری را بخاطر عقیده‌ای که بدون بررسی و آزمایش پذیرفته شده، یا آرمانی که ممکن است تحقق نیابد، فدا کند امر بسیار وحشتناکی است.»

«کسی که حرف آخر را زده باشد وجود ندارد.، من هیچ چیز نمی‌دانم، همهٔ ما هم هیچ چیز نمی‌دانیم.» .

جامعه باز و دشمنان آن