مصاحبه فرید شولیزاده با دکتر پرویز اهورایی

 

سازمان فروهر، نيم سده کوشش و تلاش  در راستای گسترشِ فرهنگِ ایران

روزنامه مردم سالاری
پاییز۱۳۸۶

سازمان فرَوَهر، واقع در خیابان شاهرضا (انقلاب!)، چهار راه کالج، کوچه ی بامشاد، پلاک 7، یکی از بنیاد های وابسته به زرتشتیان ایران. ساختمانی دیرپا با آجرهایی رنگ و رورفته که هر کدام از انها هزاران به يادمانده و خاطره ی شورانگیز از گذشته ها در سینه دارند! 

به راستی اگر رهگذری از اینجا بگذرد و از گذشته ی این بنا و کار و کنش های شایانی که در اينجا و برای گسترش بن مایه های فرهنگِ ایران به کار بسه شده است، آگاهی نداشته باشد، تنها بيننده ی بنایی کهنه خواهد بود که گردش چرخ روزگار، از آن پیری رنجور، پدید آورده، توش و توانی برایش بر جای نگزاشته است!

درنگی کوتاه در نام های بزرگی که در میان گنجینه ی فرهنگی آثار بچاپ رسیده دراین بنیاد به چشم می خورند، در نگاه ريز بين يا نکته سنج، تنها یک چیز را بر می تابد و آن این است که خواستن، توانستن است، حتی اگر بگویند نمی توانی! نام بزرگانی چون: استاد ابراهیم پورداوود، دستور دکتر دهالا، دینشاه ایرانی، دکتر بهرام فروشی، استاد رشید شهمردان، استاد هاشم رضی، دکتر علی اکبر جعفری، پرفسور عباس مهرین (شوشتری)، دکتر مهرداد بهار، مهرداد مهرین، موبد اردشیر آذرگشسب، موبد فیروز آذرگشسب، موبد رستم شهزادی، دکتر جهانگیر اوشیدری و ... 

اینها تنها گوشه ای از نام  و نشان های بزرگی می باشد که در گنجینه ی افتخار آفرين ها و نامداران فرهنگی این سازمان می درخشند و هر کدام به گونه ای در یک دوره، یار و همراه این بنیاد بوده اند و کارهای شان با کوشش انتشارات فرَوَهر چاپ و در دسترس همگان گزاشته شده است. 

به روشنی می توان گفت که مرکز چاپ کارهای چاپ شده در این بنیاد، با تمام کمی ها و کاستی ها ـ خواسته يا ناخواسته ـ یکی از پربار ترین مرکز های فروش کاره ها، نوشتارها و همچنين سرچشمه ی نویسه های گوناگون در پیرامون فرهنگ و اندیشه ی ایران باستان دراين  سده بوده است. 

در این میان نبايد "دو ماهنامه" ی سازمان را نیز ناديده گرفت. نشریه ای با بیش از چهار دهه پيشينه که بیش از 400 شماره از آن با معیار های پژوهشی درخور نگرش، به گونه ای پيگير و همواره در همه ی این سالها چاپ شده اند و خود گنجینه ای است از نوشتارهای پژوهشی گروهی از بزرگترین نامداران ادب و فرهنگ گذشته ی ایران ...

بر خود بایسته دیدیم با بودن در سازمان فرَوَهر پای سخن این گرامیان بنشینیم. بنا بر اين در يک نيم روز پائیزی بود که در ساختمان سازمان فرَوَهر، خود را در برابر چهره استوار و کوشای دکتر پرویز اهورایی، رئیس هیات مدیره ی سازمان فرَوَهر یافتیم و از چند و چون کوشش ها و کنش های فرهنگی این سازمان از ایشان جویا شدم 

آقای دکتر اهورایی، از چه زمانی سازمان دینی فرهنگی فرَوَهر راه اندازی شد و این نهاد از آغاز تاکنون چه هدف هايی را دنبال کرده است؟

این سازمان در سال 1339 گشايش يافت. بنیانگذاران این نهاد به دنبال راه اندازی سازمانی بودند که جوانان زرتشتی را در کنار کسان کارآموخته يا باتجربه نقش نیروی جنبشی را در آن بازی کنند. این بنیاد یک سری هدف های فرهنگی را برای خود تعریف کرده که با نگرش به بن نامه يا اساسنامه در بردارنده ی "انتشارات" در مورد موضوعاتی چون فرهنگ ایران باستان، آئین زرتشتی، برپایی نشست ها و کلاس های فرهنگی و دینی، آموزش دبیرانِ دینی ويژه آموزش در این کلاس ها و فراهم کردن کتاب های درسی در پيوند با این کلاس ها.

در زمینه ی "ورزش" هم سازمان، باشگاهی را راه اندازی کرده است که در این باشگاه، جوانان در رشته های گوناگون ورزشی، زير آموزش مربیان کارآزموده به ورزش می پردازند. 

در زمینه ی "هنر" نیز ازافراد به نام و سرشناس جامعه فراخوانده شده تا همکاری های نزدیکی برای آموزش موسیقی در رشته های گوناگون با سازمان داشته باشند که پيروزی  های چشمگیری را نیز در این باره به دست آورده ایم. 

در زمینه ی "اجتماعی" هم دست به برگزاری جشن های ملی و دینی مانند برگزاری جشن سده و ... و گردهمایی های فرهنگی زده ایم. 

 پس از گذشت 47 سال از کوشش ها و کنش های سازمان فروهر، تا چه میزان آن را در رسیدن به هدف هايی که بنیان گذاران آن در آرمان داشته اند، سربلند و به هدف نزديک يا به هدف رسيده در می يابيد؟

سازمان فروهر در پاره ای از زمینه ها بسیار پيروز و سرافراز يا موفق بوده است. برای نمونه شما اگر نگاهی به ماهنامه فروهر بيندازيد، کمتر مجله ای را - در شرایط کنونی - می توانید بیابید که همچون اين ماهنامه دارای یک پیشینه و پشتوانه ی نزدیک به نیم سده ای باشد. مجله ای را که ما هر دو ماه یکبار و از همان آغاز به نام "فرَوَهر"، به چاپ رسيده است و می رسد و توقفی در انتشارش در هیچ دوره ای - اگرچه در دشوار ترین دوره ها – نداشته است که این خود پيروزی بزرگ برای سازمان و انتشارات فروهر به شمار می آيد. همچنین انتشارات فروهر، کتاب های بسیار باارزشی درباره ی تاریخ و فرهنگ ایران باستان چاپ و پخش کرده است که برای پژوهشگران تاریخ و فرهنگ ایران، کتاب هایی پایه و سرچشمه ای يا مرجع به شمار می آيند. 

انتشارات فرَوَهر، چه کتاب هایی در دست چاپ دارد؟

آخرین کتابی که ما با کوشش فراوان و پرداخت هزینه ی بالا به چاپ رسانده ایم، چاپ سوم کتاب دو جلدی "گات ها" با بازنگری ای گسترده، برگردان موبد فیروز آذرگشسپ است که می تواند مورد بهره برداری پژوهشگران و همچنین جامعه ی زرتشتی قرار گیرد. 

 بودجه ی سازمان فروهر از کجا فراهم می آيد؟

بودجه ی ما از ياری ها و دهش مردمی فراهم می آيد. 

 چرا انتشارات فرَوَهر تلاش نمی کند در نمایشگاه کتاب گام نهد؟

ما برای شرکت در نمایشگاهِ کتاب باید دستکم هشت کتاب برای چاپ نخست منتشر کرده باشیم که با نگاهی به بودجه ی سازمان که باید در راستای هدف های ويژه ای به کار برد،  نمی توانیم هر کتابی را چاپ کنیم. این سبب غیبت یا حضور کمرنگ در نمایشگاه کتاب شده. خوشبختانه امسال با داشتن شمار کتاب هایی که چاپ کرده ایم، گمان کنم بتوانیم در نمایشگاه کتاب  حضور داشته باشیم. 

در گنجینه ی انتشاراتی فرَوَهر آثاری ارشمندی از پژوهشگران بزرگ فرهنگ ایران در سده ی اخیر به چشم می خورد که شوربختانه بخش بزرگی از این کتاب ها بسیار نایاب است. آیا انتشارت فرَوَهر قصد بازچاپ این آثار را ندارد؟

سد در سد! چرا که نه. ما در این زمینه برنامه داریم که این کارها را با نگرش به نیاز پژوهشگران، و پس از فراهم آوری بودجه به چاپ برسانيم.   

با اگاهی داشتن به اینکه انتشارات فرَوَهر حق بزرگی بر گردن جامعه ی ایران دارد و در راستای چاپ کتاب هایی در زمینه ی تاریخ و فرهنگ این سرزمین، کوشش های فراوانی به کار بسته است، از ديدگاه شما آیا نباید این سازمان از بودجه های دولتی برای هدف های فرهنگی خود بهره ببرد؟ و آیا تا امروز، از سوی نهادهای دولتی، از شما  پشتيبانی يا حمایتی شده است؟

از آنجا که انتشارات فرَوَهر انتشاراتی ويژه است، نه ما خواسته ایم و نه این چشمداشت را داریم که از سوی نهادهای دولتی ياری دریافت کنیم.

 اگر سخنی ناگفته مانده است، بفرمائید: 

برخود بايسته می دانم از گذشتگانی که در راه اندازی و گسترش این سازمان نقش والا و ارزشمندی داشته اند، یادی کنم. از: مهربان فرهنگی، خدایار هرمزدی، جهانگیر پیرغیبی، خسرو باستانی فر و دیگرانی که هر چند در میان ما نیستند ولی از آنجا که هنوز چراغ این بنیاد فرهنگی روشن است، حتما روانشان در شادی و آرامش است.